در اسلام،دستورات زیادی در مورد خوردن نمک،به عنوان یک پیش غذا،وارد شده است. حضرت علی(ع) می فرمایند:«با نمک خوردن در اول غذا،خوردن را شروع کنید که اگر مردم بدانند چه خاصیتی در نمک است، هر اینه بر تریاق [بهترین دوای مؤثر] تجربه شده،آن را بر می گزینند».

امام صادق(ع) نیز فرموده اند:«رسول خدا(ص) به علی(ع) فرمود:ای علی،غذا را با نمک آغاز کن وبا آن به پایان رسان که هر کس چنین کند،از 72 نوع از انواع بلا در امان است که از آن جمله جنون و جذام و پیسی می باشد.و همچنین از ایشان روایت شده است:

«هر کس در اول و آخر غذا نمک بخورد، لکه های سیاه و سفید صورتش برطرف خواهد شد».در روایتی از پیامبر(ص) دردهای گلو،دندانها و دردهای شکم از جمله بیماری هایی دانسته شده اند که خوردن نمک از بروز آن جلوگیری می کند.

نمک از دریچه علم: نمک به دلیل داشتن «اسید» بهترین داروی ضد عفونی کننده است؛ چرا که هیچ نوع میکروبی نمی تواند در نمک رشد و نمو یا زندگی کند.

«دکتر تومانیانس» در کتاب خود به نام «Hygienic ruler in Islam» فایده های استعمال نمک را در پیش از غذا این گونه بر می شمارد:

1.بنابر یافته های علوم پزشکی،دهان محل تجمع انواع میکروبها می باشد که در اثر استعمال نمک در پیش از غذا، آنها بر طرف می گردند.

2.آب دهان (بزاق) از چشمه هایی به نام غدد بزاقی جاری می باشند که هرچه با غذا مخلوط شوند،غذا زودتر از گلو پایین می رود و زودتر هضم می شود.ورود نمک در دهان،غده های اطراف دهان را تحریک و به ترشح آنها سرعت می بخشد.از این رو،غذا را زودتر هضم و برای فرو بردن حاضر می سازد.

3.زمانی که نمک وارد معده خالی از غذا می گردد، غده معده را تحریک می کند و ترشحات زیادتری به وجود می آورد.پس «اسفیورت» نمک سبب زود فرو بردن و زود هضم شدن غذا می گردد.

4.از آنجا که نمک پیش از غذا تحریک کننده غده های هاضمه است،در اثر تحریک آنها،انسان میل به غذا خوردن می یابد،بنابراین،نمک سبب زیاد شدن اشتها می گردد.

5.چنانچه مواد شیمیایی،بیش از اندازه معمول در معده ترشح شود، موجب سوء هاضمه می گردد و نمک پیش از غذا،به دلیل دارا بودن اثر اسیدی،آن را خنثی و بی اثر می نماید و سوء هاضمه را برطرف می کند.

6.در بدن و خون و ساختمان جسم مقدار معینی نمک وجود دارد که اگر این مقدار کاهش یابد،موجب امراض مختلفی در اعضاء بدن می گردد،اما وقتی نمک پیش از غذا وارد معده گردد،مقدار مورد نیاز را برای کمبود خود نگه می دارد و در حقیقت،مقدار از دست رفته را جبران می سازد.

7.بدن انسان به منظور برطرف کردن نمک،به آب نیاز دارد و استعمال نمک، بیش از غذا،آدمی را به نوشیدن آب مجبور می سازد و این،خود،سبب افزایش«ادرار» و شستشوی کلیه و مثانه می شود.

8.در اثر نمک خوردن،مقداری از آب بدن از روزنه های پوست بیرون می اید و به این ترتیب، سوارخ های تنفسی پوستی،پاک و پاکیزه می گردند.

9.خوردن نمک در بعد از صرف غذا نیز،غدد بزاقی را تحریک می سازد و باعث زیاد شدن آب دهان می گردد.بنابراین،انسان ناگزیر به فرو بردن یا بیرون کردن آن از دهان می شود که در هر دو صورت،چربی یا غذای باقی مانده در دهان و بین دندان به همراه آب دهان برطرف می شود.

10.اگر آدمی غذایی بخورد که نمک آن کم باشد و یا در معده ترشحات مواد نمکی نباشد،غذا دیرتر هضم می شود و این،سبب بروز سوء هاضمه می شود.خوردن نمک، پیش از غذا،این آسیب را برطرف می سازد.